Yorkshire Terrier

certyfikowany Zoopsycholog, Behawiorysta i Trener psów, absolwent Polskiej Akademii Zoopsychologii i Animaloterapii w Krakowie, instruktor i sędzia Hoopers Polska, instruktor Rally-O

Tomasz Pabis

Yorkshire Terrier zwany inaczej popularnie Yorkiem to mały pies o wielkim sercu, który jest bardzo popularnym domownikiem wśród rodzin mieszkających w niewielkich mieszkaniach. Czy słusznie? Sprawdźmy to.

Historia

Historia Yorków sięga epoki wiktoriańskiej czyli XIX wieku. Do będącej u szczytu rewolucji przemysłowej Anglii, ściągali robotnicy z różnych rejonów kraju. Wielu z nich przywoziło ze sobą małe psy – głównie teriery. W szczególności ze Szkocji przywieziono trzy rasy, które miały później duży wpływ na wyłonienie się znanych nam dzisiaj Yorków. Były to Clydesdale, Paisley i Skye. Były one znacznie większe od obecnie nam znanych psów Yorkshire Terrier. Używane one były do łapania szczurów oraz do polowań myśliwskich. Ponieważ osaczone dzikie zwierzę w norze może stać się bardzo niebezpieczne, a doprowadzone do ostateczności będzie się broniło, Yorki zaczęły być postrzegane jako bardzo odważna rasa.
W 1861 roku zaprezentowano po raz pierwszy Yorkshire Terriera jako Broken Haired Scotch Terriera, a jego najbardziej znanym protoplastą i najbardziej pożądanym reproduktorem był pies o imieniu Huddersfield Ben, którego dzieci były zazwyczaj bardzo małymi psami. Z reguły o wiele mniejsze niż on sam. W okresie późniejszym Yorki trafiły z Anglii do Stanów Zjednoczonych, gdzie szybko stały się bardzo popularne awansując z roli psa używanego do polowań na szczury, na psa do towarzystwa.

Wzorzec rasy

Psy rasy Yorkshire Terrier cechuje wzrost od 15,24 do 22,86 cm i waga od 1,81 do 3,17 kg. Mają czarny nos i niewielką głowę ze średniej wielkości oczami o inteligentnym, żywym wyrazie. Yorki posiadają małe uszy, w kształcie litery „V”, stojące, niezbyt szeroko rozstawione, pokryte krótką sierścią. Ich tułów jest zwarty, z prostym grzbietem i umiarkowanie wysklepionymi żebrami. Sierść na tułowiu jest średniej długości, zupełnie prosta (nie falista), lśniąca, w dotyku delikatna i jedwabista. Na głowie długa, w soczysto płowozłotym odcieniu, na bokach głowy ciemniejsza, tak jak i u nasady uszu i na kufie, gdzie włos powinien być bardzo długi. Yorkshire Terriery posiadają ciemnostalowo-niebieskie umaszczenie, na klatce piersiowej intensywnie podpalane i błyszczące. Ogon jest średniej długości i noszony nieco powyżej poziomu grzbietu.

Charakter

Yorkshire Terrier jest psem o bardzo zróżnicowanym charakterze. Cechuje go duża inteligencja, która jest zdecydowanie powyżej średniej dla psów. Jego cechą jest też duża odwaga, niezależność i energia, która sprawia, że w każdej chwili jest gotowy do ćwiczeń lub zabawy. Ze względu na to, że tak naprawdę nie wiadomo jaki charakter będzie miał pies, jako osobnik dorosły, ważna jest jego socjalizacja i odpowiednie ułożenie na wczesnym etapie życia. Socjalizacja musi obejmować jak najwięcej aspektów jego życia. Dla Yorków ważnym czynnikiem dzięki, któremu czują się stabilnie i bezpiecznie jest znany im plan dnia, w którym w odpowiednich godzinach mogą spodziewać się pory karmienia, zabawy, jedzenia i spaceru. Potrzebują też mieć jasno określonego lidera czyli „przewodnika stada”, któremu będą posłuszne. Jeśli nie staniemy się takim przewodnikiem, to jego rolę przejmie nasz mały York nie przejmując się nawet swoim niewielkim wzrostem.

Zdrowie

Mimo, że Yorkshire Terrier należy do stosunkowo zdrowych psów, jest kilka schorzeń, na które jest szczególnie podatny. Poniżej postaramy się przybliżyć kilka z nich.

Hipoglikemia

Hipoglikemia czyli nagły spadek cukru we krwi. Narażone są na nią głównie szczenięta do piątego roku życia. Organizm Yorka potrzebuje zrównoważonej ilości glukozy (cukru) we krwi, aby prawidłowo funkcjonować. Jego ciało wykorzystuje mięśnie i tłuszcz do jej przechowywania i magazynowania. Szczenięta Yorków są jednak tak małe, że brakuje im masy mięśniowej i rezerw tłuszczu, aby ją przechowywać. Kiedy York nie jadł przez dłuższy okres czasu i nie może pobrać jej zapasów, dochodzi do hiperglikemii. Objawy obejmują dezorientację, osłabienie, zawroty głowy i problemy z chodzeniem. Dlatego tak ważne jest karmienie Yorków mniejszymi porcjami ale częściej.

Choroba Legga-Claveg-Perthesa

Choroba Legga-Calveg-Perthesa jest chorobą stawu biodrowego, w której górna część kości udowej zaczyna obumierać. Pojawia się ona najczęściej między 4 a 12 miesiącem życia. Jej objawami jest wystąpienie kulawizny i dziwny sposób trzymania przez psa chorej nogi. Do tej pory nieznana jest przyczyna tej choroby, jednak wiąże się ją z przyczynami genetycznymi. Stosuje się przy niej różne terapie. Obejmują one odpoczynek i podawanie leków przeciwbólowych, terapie laserowe i akupunkturę oraz masaże. Niestety jednak często niezbędna staje się interwencja chirurgiczna obejmująca w poważniejszych przypadkach nawet usunięcie chorego biodra.

Zapadnięta tchawica

Zapadnięta tchawica jest chorobą genetyczną polegającą na osłabieniu pierścieni tchawicy, co w najpoważniejszych przypadkach może prowadzić do jej całkowitego zapadnięcia i często do śmierci Yorka. Często występuje ona u psów, które są przekarmiane, oraz tych, które ciągną na spacerach a zapinane są w obroże. Dlatego też zaleca się ubieranie psów tej rasy w szelki zamiast obroży. Wystąpić ona może u psów w każdym wieku a jej objawami jest kaszel, dyszenie, trudności w oddychaniu i krztuszenie się podczas jedzenia. Najczęściej leczy się to schorzenie przez podawanie leków na kaszel, sterydów, substancji budujących chrząstkę, a w ciężkich przypadkach niezbędne jest wykonanie operacji chirurgicznej.

Przetoka wątrobowa

Przetoka wątrobowa to kolejne schorzenie dotykające naszych małych przyjaciół. Jest to wada wrodzona, która rozwija się gdy jeszcze szczeniaczek jest rozwijającym się płodem a część jego wątroby nie zamyka się całkowicie. Objawami tej choroby jest gromadzenie się toksyn w organizmie, co może skutkować wymiotami, letargiem a w najgorszych przypadkach drgawkami. Bez odpowiedniej dystrybucji białka do organizmu, ciało Yorka nie może odpowiednio rosnąć, może być też mało aktywny oraz mieć słabe napięcie mięśniowe. Lżejsze przypadki można leczyć dietą niskobiałkową i lekami. W cięższych lepszym rozwiązaniem jest operacja.

Choroby przyzębia

Choroby przyzębia są bardzo powszechnymi schorzeniami wśród tej małej rasy ze względu na niewielki rozmiar ich szczęk. Nagromadzenia się blaszki miażdżycowej, może prowadzić do próchnicy i choroby, która może rozprzestrzenić się na inne narządy. Jej objawami jest nieświeży oddech, trudności z jedzeniem i trzymaniem w pysku zabawek, agresja podczas zbliżania się do ich twarzy, stany zapalne dziąseł i utrata zębów. Profilaktycznie powinno się przyzwyczajać Yorka od szczeniaka do mycia zębów a także monitorować stan zdrowia ich szczęk.

Opieka czyli trening, zabawki itp.

Yorkshire Terriery są psami, które lubią spacerować i bawić się ze swoim właścicielem. Są one bardzo podatne na trening i warto zapewnić im odpowiednie szkolenia, naukę komend itp. Yorki są bardzo wrażliwe na warunki atmosferyczne dlatego mogą nie tolerować ekstremalnych upałów ani zimna. W domu ważną sprawą jest stworzenie im jasno zdefiniowanej przestrzeni, tylko dla niego. Nie powinniśmy w nią ingerować. Będzie to jego schronienie i azyl. Musimy zapewnić mu również odpowiednie zabawki. Yorki uwielbiają piszczące zabawki, jednak zalecamy ostrożność w stosunku do nich. Często takie zabawki kończą pogryzione przez te małe pieski a ich drobne elementy mogą stanowić duży problem gdy naszemu Yorkowi zdarzy się je połknąć.

Żywienie

Wybierając sposób żywienia Yorka powinniśmy zdecydować się na jedną z metod. Możemy wybrać mu dietę, której podstawą jest sucha albo mokra karma, ewentualnie dieta BARF. Pamiętać musimy jednak, że warto go karmić częściej mniejszymi porcjami niż raz dziennie podawać mu całą dzienną dawkę. Ma to swoje uzasadnienie w chorobach, o których pisaliśmy już wcześniej. Indywidualna dawka zależeć też musi od aktywności naszego Yorka.
Kupujmy karmę dobrej jakości. Sprawdzajmy jej skład. Liczne dodatki, w tym sztuczne aromaty, barwniki, konserwanty chemiczne, gluten i tanie wypełniacze, takie jak soja i kukurydza powodować mogą alergie i kłopoty zdrowotne. Ważną częścią odżywiania Yorka jest też kontrola jego wagi. Patrząc na niego od góry powinieneś być w stanie zobaczyć jego talię a gdy przesuniesz palcami wzdłuż jego boków, powinieneś wyczuć jego żebra bez konieczności mocnego naciskania. Jeśli tak nie jest to jest to wyraźny sygnał, że Twój Yorkshire Terrier potrzebuje więcej ruchu i mniej jedzenia.

Interakcja z dziećmi i zwierzętami domowymi

Jeśli w Twojej rodzinie są dzieci poniżej 6 lat, to powinieneś się poważnie zastanowić czy York jest odpowiednim psem dla Was. Hodowcy często nie sprzedają ich rodzinom, w których znajdują się małe dzieci, ze względu na to, że mogą one przez nieuwagę nadepnąć na nie, upuścić, lub trzymać zbyt mocno. Jeśli chodzi zaś o inne zwierzęta domowe, to pod warunkiem socjalizowania ich w młodym wieku, nie ma przeciwskazań. Yorki potrafią się znakomicie dogadać z innymi zwierzętami, w tym kotami.