Wywiad z autorką książki “Nova Scotia Duck Tolling Retriever – Kompendium wiedzy o Tollerach”

Zapraszamy do przeczytania rozmowy z Panią Małgorzatą Korbel, hodowcą, praktykiem, znawczynią rasy Nova Scotia Duck Tolling Retriever, autorką bestsellerowej książki „Nova Scotia Duck Tolling Retriever – Kompendium wiedzy o Tollerach”, oraz twórcą strony internetowej novascotia.pl poświęconą tej rasie, która stanowi ogrom wiedzy dla właścicieli Tollerów. Pani Małgorzata jest również właścicielką renomowanej hodowli Dancing With Fire. Pani Małgorzata zgodziła się udzielić naszemu portalowi wywiadu, który tutaj prezentujemy.

Dlaczego zainteresowała się Pani właśnie Tollerami?

Gdy ponad 20 lat temu szukałam odpowiedniej dla siebie rasy, priorytetem był pies przyjacielski, radosny, o dużej chęci kontaktu i pracy z właścicielem a dodatkowo nie nadmiernie wylewny w stosunku do obcych. Toller okazał się strzałem w dziesiątkę 🙂

Skąd pochodzą Tollery i kiedy pojawiły się w Polsce?

Tollery są rasą kanadyjską; powstałą z początkiem XX wieku. Do Polski trafiły z końcem lat dziewięćdziesiątych; początkowo nieliczne, w ostatnich latach zyskują na popularności.

Proszę opowiedzieć nam o atutach Tollerów i cechach nad którymi należy pracować.

Niewątpliwie największym atutem jest ich zdolność do szybkiego uczenia się, choć równocześnie jest to miecz obosieczny 😉 równie szybko nabywają niepożądanych nawyków, jeśli właściciel pozostaje niekonsekwentny. W mojej ocenie należy najbardziej pilnować aby Toller nie stał się psem nadreaktywnym, obsesyjnie powielającym schematy danego zachowania.

Czy są to psy odpowiednie dla każdego? Jaki powinien być idealny właściciel Tollera?

Myślę, że nie istnieje rasa “dla każdego”, każdorazowo w przypadku danej rasy trzeba brać pod uwagę jej uwarunkowania i predyspozycje. Jeśli chodzi o Tollery idealny właściciel winien być człowiekiem aktywnym, który może poświęcić swojemu psu sporo czasu i zapewni mu zajęcie adekwatne do jego możliwości. A w kwestii codziennego życia nie może przeszkadzać mu psia sierść; Tollery sporo linieją i trzeba mieć to na uwadze wybierając psa tej rasy.

Jak Tollery reagują na małe dzieci i inne zwierzęta?

Z kilkunastoletniego doświadczenia mogę powiedzieć, że nawiązują z dziećmi wspaniały kontakt; niemniej zawsze należy pamiętać, że wychowanie równocześnie małych dzieci i Tollera wymagać będzie bardzo dużej uwagi; zdarza się, że rodzice pochłonięci codzienną pracą i obowiązkami związanymi z małymi dziećmi, mogą po prostu nie mieć wystarczająco czasu dla Tollera, a na tym może ucierpieć cała rodzina. Jeśli chodzi o inne zwierzęta, nie spotkałam się jeszcze z jakimikolwiek problemami w tej kwestii, chętnie przebywają razem.

Dlaczego w Polsce Tollery nie są tak popularne jak inne retrievery np. Goldeny czy Labradory?

Obecnie większość hodowli w Polsce jest na bardzo dobrym poziomie (choć oczywiście zdarzają się niechlubne wyjątki) i starannie dobiera przyszłych właścicieli. Część z tych hodowli reguluje kwestie potencjalnego rozmnażania w przyszłości ich szczeniąt, przedstawiając listę konkretnych wymogów w tej kwestii- co oznacza, mówiąc kolokwialnie, że nie są one potem rozmnażane bez ładu i składu. A to przekłada się na mniejszą liczebność co za tym idzie, mniejszą popularność, choć jak wspomniałam wyżej, dużo częściej można spotkać teraz Tollera niż jeszcze kilka lat temu.

Czy Tollery to psy obciążone jakimiś chorobami genetycznymi czy też należą do psów o stosunkowo dobrym zdrowiu?

Zdarzają się choroby autoimmunologiczne, dysplazja, choroby oczu, alergie, ale występują sporadycznie. Jako hodowcy jesteśmy w tej dobrej sytuacji, że wiele z chorób właściwych rasie możemy wyeliminować, przez użycie do hodowli przebadanych psów; obecnie dostępne jest wiele testów genetycznych, które pomagają w podjęciu właściwych decyzji hodowlanych.

W jaki sposób dokonać wyboru dobrej hodowli i dlaczego jest on taki ważny?

Toller będzie żył z nami kilkanaście lat więc decyzja odnośnie wyboru hodowli jest bardzo ważna. Istotne są badania rodziców, socjalizacja szczeniąt hodowli, w końcu sam kontakt z hodowcą, jego wiedza i doświadczenie z psami tej rasy. Rosnąca popularność rasy sprzyja też niestety powstawaniu hodowli nastawionych tylko na zysk, i na nie należy być specjalnie wyczulonym.

Na czym polega odpowiednia socjalizacja szczeniaka Tollera i czy różni się czymś od socjalizacji szczeniąt innych ras?

Bardzo ważna jest habituacja, czyli oswajanie z rozmaitymi bodźcami, z którymi pies będzie miał styczność w ciągu życia – dźwiękami, fakturami, a także miejscami czy sytuacjami, aby w przyszłości wszystko to, stało się dla niego naturalnym elementem otoczenia, nie wzbudzającym lęku. Myślę, że podobny proces zachodzi w przypadku innych ras, warunkowany oczywiście ich konkretnymi predyspozycjami.

Jakie są najczęstsze problemy wychowawcze tej rasy?

Nadmierna reaktywność, nieumiejętność wyciszenia się, może zdarzać się lęk separacyjny.

Toller to pies użytkowy. Dlaczego warto z nim pracować i jaki typ treningu jest dla niego najodpowiedniejszy?

Szczęśliwy Toller to zmęczony Toller 😉 a praca z nim może przynieść dużo obopólnej satysfakcji. Moim zdaniem najlepiej jest rozeznać (samodzielnie, bądź przy udziale hodowcy) indywidualne predyspozycje danego psa; oczywiście można próbować różnych dyscyplin kynologicznych i sprawdzać która jest najbardziej odpowiednia dla naszego Tollera. Retrievery z Nowej Szkocji to psy wszechstronne, świetnie sprawdzające się tak w myślistwie jak sportach, niemniej warto określić która z wielu opcji będzie dla pary: pies-człowiek, najbardziej odpowiednia.

Czym najlepiej karmić psy tej rasy?

Sama od lat używam karm suchych najwyższej jakości, niemniej myślę że dieta BARF też jest świetnym i jednak zdrowszym, bo nie przetworzonym, rozwiązaniem. Z racji jednak ograniczonej dostępności tej ostatniej w czasie podróżowania, pozostaję na bezzbożowych karmach o dużej zawartości mięsa, bez tanich wypełniaczy i konserwantów.

Na czym polega pielęgnacja psów tej rasy? Czy są to psy wymagające pod tym względem?

Z racji linienia Tollery należy wyczesywać co jakiś czas; trymuje się też sierść na uszach i łapach. Nie istnieje konieczność częstych kąpieli z użyciem szamponu, wystarczy zmyć od czasu do czasu psa czystą wodą; osobiście kąpię swoje psy tylko przed ważnymi wystawami.

Jak znoszą one podróż środkami komunikacji?

Bez problemu, pod warunkiem że były przyzwyczajane za młodu do takiej jazdy.

Czy można zabierać je na urlop do krajów ciepłych takich jak Grecja czy Hiszpania?

Pod warunkiem zapewnienia odpowiedniej ilości wody i wystrzegania się wyjścia w najgorętszych godzinach- niemniej nie jest to kwestia ich sierści (przy okazji przestrzegam przed pomysłem golenia psa, tylko można mu bardziej zaszkodzić) a ogólnie mechanizmu jakim psy mogą same regulować własną temperaturę. Istnieją hodowle tej rasy również w krajach o gorętszym od naszego, klimacie, więc nie widzę jakiś specjalnych przeciwwskazań.

Czy Tollery mogą być wykorzystywane jako psy poszukiwawcze (TOPR, GOPR) lub policyjne?

Tak; mamy takie psy zarówno w kraju jak za granicą.

Proszę opowiedzieć o przedstawicielu (przedstawicielce) tej rasy, który szczególnie zapadł Pani w sercu.

Każdy z moich psów był dla mnie wyjątkowy, niemniej bardzo pokochałam Trin (Stonaway SKY TRINITY), którą sprowadziliśmy z kraju pochodzenia rasy. Była mądrym, czułym, błyskotliwym psem, płomiennym duchem, z którym bardzo mocno się zżyłam i której strata jest dla mnie wciąż bardzo bolesna.

Prowadzi Pani stronę novascotia.pl Oprócz tego, że jest to ogrom wiedzy dla właścicieli Tollerów, znajduje się tam baza danych Tollerów z całej Polski. Ile Tollerów udało się tam Pani zebrać?

Polskich psów jest około 1300; wszystkich (bo tworząc rodowody muszę wprowadzić również przodków) blisko cztery tysiące.

Czy oprócz strony www istnieje jeszcze jakieś inne miejsce gdzie mogą się spotkać i dyskutować ze sobą właściciele psów tej rasy?

Facebook- oprócz grupy ogólnopolskiej Tollers in Poland gromadzącej obecnie blisko 3 tysiące członków, istnieją również grupy lokalne, ograniczone do okolicy danego miasta. Wielką skarbnicę wiedzy stanowią też grupy zagraniczne.

Jest Pani autorką bestsellerowej książki Nova Scotia Duck Tolling Retriever – Kompendium wiedzy o Tollerach, która ukazała się w dwóch wydaniach i stanowi biblię dla właścicieli Tollerów. Czy ma Pani jeszcze jakieś plany związane z pisaniem? A może realizuje się Pani teraz na jakimś innym polu?

Na chwilę obecną muszę skoncentrować się na moich najmłodszych psach- uwielbiam ten moment, w którym coraz wyraźniej ujawniają się ich predyspozycje. Nigdy wcześniej nie brałam udziału w regularnych treningach nosework’u a taka właśnie aktywność wydaje mi się najbardziej odpowiednia dla mojej juniorki, więc jesień upłynie pod znakiem nowych szkoleń.

Rozmawiał: Tomasz Pabis