Bądź przy mnie na starość – jak opiekować się i aktywizować psiego staruszka? Psi Uniwersytet Trzeciego Wieku

certyfikowany Zoopsycholog, Behawiorysta i Trener psów, absolwentka Polskiej Akademii Zoopsychologii i Animaloterapii w Krakowie, instruktor Nosework Polska, Dogfitness i Rally-O

Magdalena Pabis

„Oddam Ci całą moją miłość,
Oddam Ci całe moje serce,
Oddam Ci nawet moją dusze,
Tylko mnie przytul, weź na ręce.

Spojrzę Ci wtedy ufnie w oczy,
Wtulę swój nosek w Twoje ramię,
Przyrzeknę wierność już na zawsze…
A tej przysięgi nic nie złamie.

Więc daj mi tę ostatnią szansę,
Pomóż w bolesnej mej udręce,
Stanę się całym Twoim życiem,
…Tylko mnie przytul, weź na ręce…”

Autor: nieznany

Kiedy nadchodzi okres psiej starości?

Patrzymy na naszego psa i zauważamy siwe włosy koło pyszczka, oczu, w okolicach łapek. Nasz pies bardzo powoli podnosi się z posłania i z mniejszą energią podąża w naszym kierunku. Widzimy jednak pomimo „zamglonych czasem” oczu to samo, pełne ufności i wierności psie spojrzenie. Zdajemy sobie sprawę, że nasz przyjaciel zestarzał się….

O starości można pisać wiele… Nie jest to nasz pierwszy artykuł w tym temacie, ale ze względu na jego ważność i odpowiedzialność jaką powinien wykazywać się każdy człowiek powiększający swoją rodzinę o psa – pochylamy się nad nim ponownie. Każdy pies wchodzi w okres starości w innym czasie. Mniejsze psiaki żyją dłużej i ich starość rozpoczyna się znacznie później, rasy psów średnich starzeją się niestety szybciej a ich życie jest krótsze, a przedstawiciele ras dużych najwcześniej wchodzą w jesień swojego psiego życia. Przykładowo pinczer, maltańczyk, jamnik i inni przedstawiciele małych psiaków dożywają nawet do 15 lat, a bernardyny zazwyczaj jedynie do około lat 8. Szacuje się, że około 7, 8 roku życia pies średniej wielkości wchodzi powoli w etap starości. Niektóre z psów przeżywają swą starość bardzo aktywnie, udaje im się bardzo długo cieszyć w zdrowiu urokami psiego życia. Inne niestety bardzo szybko wykazują objawy starości, zapadają na choroby, tracą energię i psi wigor. Jest to zależne między innymi od: rasy psa, predyspozycji genetycznych, trybu życia, diety, aktywności oraz profilaktyki zdrowotnej.

Psia starość – naturalny i nieunikniony etap życia

Starość to naturalny i nieunikniony etap życia, który dotyka nas ludzi i naszych czworonożnych przyjaciół. Psiak towarzyszy człowiekowi przez dużą cześć jego życia, często szczeniak rośnie wraz z naszymi dziećmi i niestety trudno jest nam pogodzić się z tym, że starość u psa nadchodzi znacznie szybciej. Znana jest ciepła sentencja powtarzana przez psiarzy, że pies żyje krócej, gdyż jego dusza jest czysta i dobra z natury, człowiek natomiast potrzebuje znacznie więcej czasu na to, aby tej dobroci się nauczyć i niestety nie zawsze mu się do udaje. Bez względu na to jak tłumaczymy sobie zbyt szybkie nadejście psiej starości musimy być czujni, aby ją dostrzec i pomóc naszemu psu jak najlepiej się do niej przygotować i przeżyć ją jak najpiękniej.

Jak objawia się psia starość?

Zauważmy, że wejście w etap starości jest procesem, nie dzieje się to w jeden dzień, objawy u psa mogą być niezauważalne, postępujące bardzo powoli, a czasem na skutek nagłej choroby dość szybko. Każdy pies jest indywidulanym zwierzęciem, na którego życie i zdrowie wpływa wiele różnych czynników takich jak dieta, predyspozycje rasowe i genetyczne, tryb i warunki życia. Dlatego też u każdego psa objawy starości mogą być inne. Najczęściej opiekun zauważa siwy włos, zmatowanie sierści. Nasze psy potrzebują więcej snu i odpoczynku, czasem nie mają ochoty na spacer i są bardziej wrażliwe na zimno. Zmniejsza się również ich odporność na infekcje. Osłabia się ich wzrok i słuch, przytępiają inne zmysły. Jeśli zmiany te postępują dość szybko nasz pies może czuć się bardzo zagubiony, lękliwy, wykazywać drażliwość, nerwowość a nawet agresję.

Często zwalnia perystaltyka jelit, zmienia się rytm wypróżnień i mogą pojawić się problemy z pęcherzem i nietrzymaniem moczu. Wraz ze zwolnionym metabolizmem pies może być narażony na otyłość. Możemy również zauważyć zmianę apetytu. Niestety psy tak jak i my ludzie zapadają na choroby wieku starczego takie jak demencja, Alzhaimer. Pojawiają się też problemy z układem ruchu i stawami, wszelakie problemy ortopedyczne i osłabienie mięśni. Zauważamy trudności z wstawaniem z posłania bądź wejściem na kanapę. Osłabiają się również psie zęby, występuje paradontoza i nasila się odkładanie kamienia nazębnego.

Zmienia się również psia psychika, psy mogą unikać obcych, stawać się lękliwe, drażliwe bądź po prostu potrzebować więcej spokoju w domowym „psim azylu”. Niektóre z naszych podopiecznych mogą natomiast nie odstępować nas na krok i zacząć cierpieć na lęk separacyjny, bądź być podatne na depresję. Znamy też psy, które bardzo dobrze przechodzą etap starości i z wyjątkiem siwizny pokrywającej psi pyszczek i lekko zmniejszonej aktywności w ciągu dnia wydają się być „wiecznymi szczeniakami”. Takiej starości chcielibyśmy życzyć wszystkim naszym psom. Oczywiście nie mamy wpływu na predyspozycje genetyczne, rasowe i wystąpienie niektórych chorób. Mamy jednak wpływ na wiele czynników takich jak dieta, aktywność fizyczna i psychiczna, oraz profilaktyka zdrowotna, które będą rzutowały na starość naszego kudłatego przyjaciela.

Jak opiekować się psim staruszkiem?

Pamiętajmy, że wdrożenie zasad zdrowego psiego życia i odpowiedniej profilaktyki zdrowotnej (kontrole weterynaryjne, szczepienia, odrobaczanie) musi być wprowadzone od okresu szczenięcego i jest to obowiązek nas – psich opiekunów. To co „zepsujemy”, nie naprawimy niestety już na starość i często powiedzenie „jakie życie taka starość” może okazać się prawdziwe. Jakie zatem modyfikacje w naszej opiece nad psim staruszkiem musimy wdrożyć, aby mu pomóc jak najlepiej przeżyć psią starość?

• Profilaktyka. Najczęstszym powodem trudności w leczeniu chorób, na które pies zapada jest zbyt późne ich wykrycie. Konieczne są zatem regularne kontrole weterynaryjne, minimum raz w roku badania moczu, kału, krwi, kontrola stanu zębów i ewentualne usunięcie nagromadzonego kamienia nazębnego. Pamiętajmy większość chorób można skutecznie leczyć, a niektórym zapobiec wykonując regularne badania.
• Odpowiednia dieta dla psiego staruszka. Wraz z wiekiem zwalnia metabolizm i zmniejsza się aktywność fizyczna psa, pojawiają się choroby i psi senior może potrzebować modyfikacji diety, którą powinniśmy skonsultować z naszym weterynarzem i psim dietetykiem. Możliwe, że trzeba będzie zmniejszyć kaloryczność diety, zastosować odpowiednie suplementy, zmienić karmę na specjalistyczną przystosowaną dla psów zmagającymi się z problemami z układem moczowym bądź pokarmowym. Bez względu na sposób karmienia naszego pupila psia dieta musi być ona lekkostrawna, bogata w składniki odżywcze i łatwo przyswajalne białko.
• Dostosowanie domu. Może nasz senior będzie potrzebował miększego posłania bądź umiejscowienia go w cieplejszym miejscu w domu? Jeśli pojawią się problemy ze wzrokiem konieczne może okazać się usunięcie domowych „przeszkód” bądź zakupienie dywanu, mat antypoślizgowych, gdy senior ma kłopoty z chodzeniem, stawami.
• Zakup ubranka. Jeśli nasz pies cierpli na chorobę przewlekłą, zmniejszyła się jego odporność bądź ma większą wrażliwość na zimno zakupmy mu ochronne psie wdzianko, które pomoże przetrwać mu chłodne, deszczowe dni.
• Wsparcie. Wspierajmy naszego przyjaciela na spacerach, chrońmy przed niechcianymi „podbiegaczami”, pomóżmy pokonywać przeszkody w terenie, jeśli jego układ ruchu gorzej funkcjonuje. Gdy pies niedosłyszy dbajmy o jego bezpieczeństwo, nie spuszczajmy ze smyczy. Nie podchodźmy nagle do niesłyszącego psa, aby nie spowodować u niego lęku. Podobnie wspierajmy psa niedowidzącego bądź psa z innymi problemami zdrowotnymi.
• Bądźmy razem. Nie możemy już razem biegać, zdobywać wymagających górskich szlaków i chodzić na długie wycieczki. Psia potrzeba bycia z człowiekiem jednak się nie zmienia, a wręcz przeciwnie nasz senior coraz bardziej potrzebuje naszej obecności, aby czuć się bezpiecznie. Cieszmy się każda wspólną chwilą, która jest nam dana i zaspokajajmy psią potrzebę bliskości. Nasza miłość i poczucie bezpieczeństwa pomogą wydłużyć mu życie.

Aktywny psi senior – student Psiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku

Psi senior to pies, który tak jak i czworonóg w każdym innym wieku ma swoje psie potrzeby między innymi:węszenia, eksploracji terenu, aktywności fizycznej i psychicznej. „Zapiszmy” więc naszego psa na Psi Uniwersytet Trzeciego Wieku, w którym nasz czworonożny student będzie mógł zaspokajać psie potrzeby w miarę swoich możliwości. Oczywiście grupę studencką i zajęcia dobierzmy bardzo indywidualne zgodnie ze stanem zdrowia, upodobaniami psa i możliwościami.

Zajęcia dla psiego seniora:

• Aktywność fizyczna. Jeśli jest taka potrzeba a nasz senior ma znacznie mniej siły zamieńmy długie spacery na kilka krótszych. Podczas spacerów pozwólmy psu węszyć i wolnym psim krokiem eksplorować teren. Dostosujmy tempo i długość spacerów do potrzeb i formy fizycznej seniora. Pochowajmy ulubione smaczki w trawie, korze drzewa. Zaplanujmy zabawy w terenie, na które pozwoli stan zdrowia naszego kudłacza. Pozwólmy mu cieszyć się każdym promieniem słońca i poleżeć w cieniu drzewa.
• Zajęcia żucia, gryzienia i lizania. Jeśli nasz pies nie może już gryźć ze względu na słabsze zęby zapewnijmy mu kongo wypełnione miękkim psim pasztetem, pastą, masłem orzechowym bądź matę do lizania, miękkie zabawki do żucia. Świetna zabawa gwarantowana…, a jak uspokaja.
• Aktywność umysłowa. Aktywność umysłowa to najlepszy sposób aktywizacji psiego mózgu i profilaktyki zdrowotnej. Aktywny psi umysł zmniejsza ryzyko wystąpienia demencji u psów. Ćwiczmy zatem nosework, bawmy się w zabawy węchowe, chowajmy smaczki, zabawki, bawmy się w „trzy kubki” i aktywizujmy psi nos. Nosework to świetny sport dla każdego staruszka: niedowidzącego, niesłyszącego, zmagającego się z problemami ortopedycznymi. Uczmy psa nowych sztuczek i zadań – dostosujmy rodzaj treningu i zabaw umysłowych do psich możliwości.

• Psia fizjoterapia. Psi fitness dla staruszków oraz masaż. Wraz z upływającemu czasemosłabia się u psów układ szkieletowy i mięśniowy. Dlatego dobrze jest go wzmacniać poprzez odpowiednią aktywność fizyczną, ćwiczenia i masaże, które mogą załagodzić przykurcze i bóle mięśniowe. Skorzystajmy więc w razie potrzeby z porad psiego fizjoterapeuty. Dobrze dobrana aktywność (psi fitness dla seniorów), specjalistyczne ćwiczenia, masaże mogą znacząco poprawić komfort życia psiego staruszka.
• Zajęcia relaksacyjne z opiekunem. Wspólny czas na kanapie, leniuchowanie, dotyk i drapanie to wspaniałe zajęcie, dla psa seniora i jego opiekuna. U obojga wzrośnie z pewnością poziom hormonów szczęścia i wzmocni się ich wspólna więź.
• Leżakowanie. Pamiętajmy senior potrzebuje więcej odpoczynku, zapewnijmy mu więc ustronny kącik, gdzie nikt mu nie będzie przeszkadzał. Jeśli zauważymy, że staruszek często stroni od towarzystwa – uszanujmy to.

Bądź przy mnie na starość

Niestety ze smutkiem trzeba wspomnieć, że zdarzają się ludzie, dla których opieka nad psim seniorem jest za trudna… Psi staruszek staje się nikomu niepotrzebnym kłopotem, który zostaje oddany do schroniska. My ludzie mamy „cały świat”, znajomych, pracę, szkołę, wyjazdy, marzenia…pies ma tylko nas. Decydując się na psa, decydujemy się również na jego niedoskonałości, problemy, choroby i starość. Naszym obowiązkiem i odpowiedzialnością jest zapewnienie mu opieki, leczenia w razie konieczności, wsparcia i miłości. Powinniśmy powiedzieć – spieszmy się kochać psy – tak szybko odchodzą…zostaje po nich smycz i pustka w sercu… Jeśli zapewnimy psu odpowiednią opiekę i aktywność dostosowaną do jego psich potrzeb i możliwości starzejącego się psiego organizmu możemy mu „darować” wiele lat życia. On odwdzięczy się psim sercem i wiernością.

Psinosek życzy wielu wspólnych chwil, dużo zdrowia i pogodnej, merdającej starości.