Maltańczyk

certyfikowany Zoopsycholog, Behawiorysta i Trener psów, absolwent Polskiej Akademii Zoopsychologii i Animaloterapii w Krakowie, instruktor i sędzia Hoopers Polska, instruktor Rally-O

Tomasz Pabis

Maltańczyki pomimo swojego niewielkiego wzrostu są bardzo odważnymi psami, które zawsze ostrzegą swojego właściciela o zbliżającym się niebezpieczeństwie. Przy tym są świetnymi towarzyszami zabaw dla dzieci. Mówi się również, że jest to jedna z najstarszych ras psów. Czy to prawda? Przekonajmy się.

Historia

Zazwyczaj, gdy szukacie informacji o pochodzeniu i historii współczesnych Maltańczyków, znajdziecie informacje o ich starożytnym pochodzeniu. Przeczytacie, że są to psy wywodzące się z Malty i mające za sobą 3 tysiąclecia historii. Rzeczywiście odkrycia archeologów wskazują, że około 100 lat p.n.e. w rejonie Malty istniały niewielkich rozmiarów psy ze szpiczastym pyskiem, o których wzmianki możecie znaleźć w starożytnej literaturze Grecji i Rzymu.

Nie jest też do końca jasne, o którą Maltę chodziło. Nazwa Malta może wskazywać zarówno na kartagińskie miasto znajdujące się na wyspie Melite, jak i na adriatycką wyspę Mljet w pobliżu Korfu u wybrzeży współczesnej Chorwacji. Zwana była ona z łacińskiego Melita.

Pomimo jednak tego, że wielu właścicieli Maltańczyków chciałoby widzieć w swoim przecież jak najbardziej uroczym pupilu potomka starożytnej rasy psów, współczesne badania w dziedzinie genomiki psów, wykluczają powiązanie współczesnych Maltańczyków z tą tajemniczą starożytną rasą.

Początki rasy

Początków Maltańczyków należy raczej upatrywać w XIX wieku, gdy rozpoczęto planowe krzyżowanie ze sobą psów niewielkich ras, takich jak Hawańczyk, Bichon i Bolończyk. Miało to na celu wykreowanie całkiem nowej rasy.

W 1837 roku angielski malarz Edwin Landseer namalował obraz pt.: “The Lion Dog from Malta: The Last of his Tribe”. Możecie na nim zobaczyć niewielkiego białego pieska w towarzystwie wielkiego Nowofundlanda. Ten mały biały pies na pewno jest zbliżony wyglądem do dzisiejszych Maltańczyków.

Wkrótce po namalowaniu tego obrazu, w Londynie nastała moda na krzyżowanie ze sobą niewielkich psów. Specjalnie w tym celu zaczęto sprowadzać do Anglii Spaniele Japońskie i krzyżować je z Buldogami i Mopsami. Celem tych krzyżówek miało być stworzenie psa o dłuższej sierści na uszach i łapach. Kilka lat później w Londynie pojawiły się w sprzedaży rezultaty tych krzyżówek nazywane tam psami maltańskimi pomimo braku jakiegokolwiek związku z tą wyspą.

Obecnie wszystkie Maltańczyki wywodzą się z wyjątkowo udanej linii hodowlanej należącej do angielskiego hodowcy R. Mandeville’a. W wyniku jego sukcesów na pokazach, psy te zostały uznane za osobną klasę w 1862 roku. Zauważono wtedy, że wszyscy kojarzą te psy z Maltą pomimo braku dowodów na ich pochodzenie z tej wyspy.

Psy pochodzące z hodowli Mandeville’a były następnie krzyżowane z pudlami a na początku XX wieku pojawił się również wymóg, aby wszystkie psy tej rasy miały wyłącznie białe umaszczenie.

Maltańczyki zostały oficjalnie uznane jako rasa w 1888 roku przez American Kennel Club, a zaakceptowane przez FCI pod patronatem Włoch w 1955 roku.

Wzorzec rasy

Maltańczyki należą do Grupy 9, do której przynależą psy do towarzystwa i ozdobne. Znajdują się w niej w 9 sekcji, która grupuje Bichony i rasy pośrednie. Nie podlegają one próbom pracy.

Są to psy niewielkich gabarytów o wydłużonym ciele, okryte bardzo długą, białą szatą. Są bardzo eleganckie, dystyngowane z dumnie noszoną głową.

Wysokość w kłębie psów to 21 do 25 cm a suk od 20 do 23 cm. Ich waga wynosi pomiędzy 3 a 4 kg.

Niewątpliwą ozdobą Maltańczyków jest gęsty, lśniący, błyszczący i jedwabisty włos koloru białego, bardzo długi na całym ciele. Na tułowiu powinien on być dłuższy niż wynosi wysokość w kłębie i powinien opadać ciężko do ziemi przylegając ściśle do tułowia. Nie posiada on podszycia.

W większości Maltańczyki posiadają czysto białą barwę, choć dopuszczalna jest też w kolorze bladego odcienia kości słoniowej. Czasem pojawia się też ślad biało pomarańczowego odcienia, choć nie jest on pożądany.

Głowa Maltańczyków stanowi 6/11 wysokości w kłębie. Jest dosyć szeroka a jej szerokość nieznacznie przekracza połowę długości.

Maltańczyki mają duży nos z rozwartymi nozdrzami. Jest on zaokrąglony i całkowicie czarny.

Oczy o żywym i bystrym wyrazie, o kształcie okrągłym, nieco większe niż przeciętne. Są one osadzone niemal w płaszczyźnie czołowej. Są koloru ciemnej ochry z czarnymi obwódkami powiek.

Uszy są niemal trójkątne. Są osadzone ponad łukiem jarzmowym, przylegają do boków czaszki i są lekko uniesione. Ich szerokość stanowi 1/3 długości.

Charakter

Maltańczyki są psami czułymi i bardzo łagodnymi a przy tym cechuje je wysoka inteligencja. Uwielbiają przebywać w pobliżu swojego właściciela. Pomimo swoich niewielkich wymiarów, są psami o dużej żywiołowości. Uwielbiają ruch, dlatego świetnie sprawdzą się w sportach ruchowych typu agility. Lubią być rozpieszczane, zakładają, że każda napotkana istota – czy to człowiek czy zwierzę – jest przyjacielem. Pomimo tego, są niezwykle czujne i w razie zagrożenia potrafią swoim szczekaniem skutecznie zaalarmować właściciela.

Na temperament dorosłego Maltańczyka ma wpływ kilka czynników. Są to na przykład uwarunkowanie genetyczne, szkolenie i socjalizacja, dlatego jeśli chcesz poznać charakter szczeniaczka, przeprowadź dokładny wywiad charakteru jego rodziców.

Jak każdy pies, Maltańczyk potrzebuje również wczesnej socjalizacji — kontaktu z wieloma różnymi ludźmi, sytuacjami, dźwiękami i doświadczeniami. Prawidłowo przeprowadzona socjalizacja ukształtuje jego charakter i sprawi, że będzie wspaniałym i mądrym towarzyszem dla całej rodziny.

Maltańczyki są bardzo wdzięcznymi psami w szkoleniu. Są pojętne i inteligentne, dlatego szybko się uczą nowych komend i sztuczek. Szkolenie Maltańczyków powinno bazować na metodach pozytywnych, ponieważ świetnie reagują one na pochwały i nagrody w postaci smakołyków.

Zdrowie

Psy rasy Maltańczyk należą do psów, które cieszą się na ogół dobrym zdrowiem. Zalecamy jednak, aby co pewien czas kontrolować je u weterynarza i przeprowadzać podstawowe badania kliniczne. Jest to bardzo ważne, aby zachować go w dobrej kondycji i zdrowiu. Zdarzają się jednak u nich choroby występujące częściej niż inne schorzenia. Należą do nich:

• Przetoka wrotno-systemowa wątroby
• Syndrom White Shaker Dog
• Choroby stawów
• Przetrwały przewód tętniczy (PDA)
• Problemy skórne

Przetoka wrotno-systemowa wątroby

Jest to wrodzony stan wpływający na przepływ krwi do wątroby. Ponieważ wątroba działa jak filtr, to stan, w którym krew nie dostaje się prawidłowo do wątroby w celu odfiltrowania odpadów metabolicznych może przeciążyć organizm, Objawy mogą być niezauważalne w przypadku łagodnego przebiegu, jednak w cięższych przypadkach mogą obejmować słabsze tempo wzrostu, osłabienie, zaparcia, biegunkę, chodzenie w kółko i drgawki. W niektórych przypadkach schorzenie to może być śmiertelne.

Syndrom White Shaker Dog

Jest to dziedziczne zaburzenie układu nerwowego występujące prawie wyłącznie u białych psów. Pojawia się ono zwykle pomiędzy pierwszym a drugim rokiem życia. Objawem jest drżenie jednego obszaru ciała (na przykład głowy) lub całego ciała. Może ono mieć bardzo łagodny przebieg lub mocny, który uniemożliwia normalne chodzenie czy jedzenie. Uważa się, że nie powoduje ono bólu u psa ani zmian w jego osobowości.

Choroby stawów

Do najczęstszych chorób stawów u Maltańczyków należy Dysplazja stawów biodrowych. Polega ona na niewłaściwym ukształtowaniu kości udowej, panewki miednicy oraz łączącego je więzadła. Jej przyczyny są najczęściej pochodzenia genetycznego. Wpływ mają również czynniki środowiskowe takie jak wysiłek fizyczny w okresie rozwoju i nadwaga. Objawami dysplazji są: kulawizna, sztywny chód lub niechęć do ruchu oraz problemy z wchodzeniem i poruszaniem się po odpoczynku.

Przetrwały przewód tętniczy (PDA)

PDA jest jedną z najczęściej diagnozowanych wad serca u psów. Jest ona wrodzona i polega na niezamknięciu się naczynia łączącego tętnicę płucną z aortą. Następuje patologiczny przepływ, co powoduje powstawanie charakterystycznego szmeru maszynowego oraz najczęściej szybki rozwój objawów lewokomorowej niewydolności serca. W razie wystąpienia objawów, należy skonsultować się z kardiologiem zwierzęcym.

Problemy skórne

Występują one bardzo często u psów z jednowarstwową sierścią. Maltańczyk nie jest tutaj wyjątkiem. Pojawiają się infekcje i infestacje w tym świerzb, roztocza, grzybica i łupież.

Opieka i pielęgnacja

Maltańczyki bardzo lubią zabawy na świeżym powietrzu i regularne spacery. Trzeba jednak pamiętać, że do 8 miesiąca życia ich kości ciągle jeszcze się rozwijają, więc dłuższe spacery nie są zalecane. Są to psy, które niezbyt dobrze tolerują ekstremalne temperatury, czyli mróz lub upał.

Nie wymagają szczególnej pielęgnacji sierści. Ze względu na to, że jest ona jednowarstwowa i bardzo przypomina ludzki włos, nie wypada ona tak często jak w przypadku psów, które posiadają podszerstek. Często z tego powodu uważa się je za psy odpowiednie dla alergików. Należy jednak być w tym względzie ostrożnym, gdyż trzeba pamiętać, że uczulać może nie tylko sierść, ale również ślina, mocz lub pot.

Trzeba również pamiętać o regularnym skracaniu włosów, które nieprzycinane rosną przez całe życie Maltańczyka.

Bardzo ważna jest również kontrola stanu uzębienie, które staje się coraz słabsze wraz z upływem wieku. Należy je regularnie czyścić i warto do tego przyzwyczaić Maltańczyka od wczesnych szczenięcych lat.

Żywienie

Pożywienie Maltańczyka powinno być dobrze zbilansowane i dostosowane do jego wagi i temperamentu. Może on być karmiony zarówno suchą jak i mokrą karmą. Dobrym sposobem karmienia będzie również dieta BARF lub jej gotowana wersja. Radzimy podzielić posiłki na trzy mniejsze części zamiast karmić jednym większym. Zmniejszy to ryzyko wystąpienia niepożądanych schorzeń takich jak skręt żołądka. Trzeba też pamiętać, aby Maltańczyk miał stały dostęp do czystej wody.

Niektóre Maltańczyki mają wybredny gust i należy wtedy dostosować odpowiednią dla nich karmę. Warto też wtedy skonsultować się z weterynarzem, który sprawdzi czy ta wybredność nie ma podłoża chorobowego.

Zalecamy również stałe kontrolowanie masy ciała. Pomimo swoich niewielkich wymiarów, Maltańczyki potrafią przesadzić z ilością jedzenia. Wszelkie smaczki lub gryzaki powinny być również wliczane do całodziennego bilansu pokarmowego.

Interakcja z dziećmi i zwierzętami domowymi

Maltańczyki są psami bardzo cierpliwymi i łagodnymi a przy tym mają ciągle ochotę na zabawę, dlatego będą świetnymi towarzyszami dla rodzin z dziećmi. Kupując go możecie jednak spotkać się z pytaniami, czy w domu nie znajdują się małe dzieci. Wynika to z tego, że są to bardzo delikatne psy i małe dzieci łatwo mogą zrobić mu krzywdę. Nieco starsze dzieci są jednak świetnymi towarzyszami do zabawy dla Maltańczyków. Zachęcamy do tego, aby od najmłodszych lat uczyć dzieci czego nie robić psu. Dzieci powinny mieć świadomość, że nie powinny zbliżać się do psa podczas jedzenia lub snu. Edukacja od najmłodszych lat będzie procentować w relacji dziecka i psa i pomoże sprawić, że zostaną oni najlepszymi przyjaciółmi.

Maltańczyki potrafią też świetnie dogadać się z innymi zwierzętami domowymi, pod warunkiem jednak, że były one z nimi socjalizowane od najmłodszych lat. Świetnie dogadają się też z innymi psami, warto jednak zauważyć, że nie postrzegają one siebie jako tych mniejszych i słabszych dlatego warto przypilnować, żeby większy pies nie zrobił mu krzywdy.

Maltańczyk – charakterystyka, historia i opis rasy.