Lagotto Romagnolo
Średniej wielkości pies o szorstkiej i kręconej sierści przypominający nieco słodkiego baranka. Przy tym wielki wrażliwiec, który znany jest ze swojego świetnego węchu wykorzystywanego w polowaniach na trufle. Poznajcie Lagotto Romagnolo.
Historia rasy
Lagotto Romagnolo jest uważany za jednego z najstarszych psów wodnych. Pierwsze oficjalne wzmianki o tej rasie pojawiły się w XVI wieku, ale już około 1460 roku na obrazie namalowanym przez włoskiego artystę Andrea Mantegna, możemy zobaczyć psa o kręconej sierści, do złudzenia przypominającego dzisiejsze psy tej rasy.
Psy te pochodzą z nizin Comacchio, we wschodniej części podregionu Romagna we Włoszech. Były tam wykorzystywane jako psy myśliwskie, a konkretnie jako aportery wodne. Głównie używane do aportowania ptactwa wodnego, na które polowali myśliwi mieszkający w tamtych regionach.
Niestety XIX wiek przyniósł osuszenie tych nizin i zniknięcie z nich znacznej części ptactwa wodnego. Był to bardzo trudny okres dla psów tej rasy. Używanie ich do polowań straciło sens i były wtedy wyjątkowo blisko wyginięcia. Na szczęście miały one jeszcze wiele innych zalet, które mogły zostać wykorzystane z powodzeniem przez człowieka. Ze swoim wyjątkowo silnym węchem okazały się niezastąpione w polowaniach na trufle.
Pomimo tego, zainteresowanie nimi ciągle było bardzo małe. W dodatku były krzyżowane z rasami innych psów, co sprawiło, że pozostało niewiele osobników czystej krwi. Istniała jednak niewielka grupa entuzjastów, którzy postanowili je uratować od wyginięcia. Zaliczyć do nich możemy prof. Francesco Ballotta, Quintino Toschi, dr Antonio Morsiani i Lodovico Babiniego. Czynili oni wszystko co mogli, aby zarejestrować oficjalnie Lagotto jako rasę. W 1988 roku założyli CIL (Club Italiano Lagotto) a ich wysiłki zostały oficjalnie zakończone sukcesem w 1995 roku, gdy Lagotto Romagnolo zostało oficjalnie uznane za rasę przez FCI.
Wzorzec rasy
Lagotto Romagnolo to pies użytkowany do szukania trufli, należący do Grupy 8 FCI. Znajduje się on w Sekcji 3 wśród psów wodnych. Jest to pies średniego lub niewielkiego wzrostu, charakteryzujący się mocna budową i gęstą, kędzierzawą i wełnistą sierścią. Lagotto jest bardzo bystrym, łatwym do ułożenia i oddanym właścicielowi psem. Doskonałym jako pies do towarzystwa i stróż.
Głowa Lagotto Romagnolo powinna być umiarkowanie szeroka a oglądana z góry ma kształt trapezu. Duży, nos o szeroko rozwartych i ruchliwych nozdrzach ma barwę w zależności od umaszczenia od jasno do ciemnobrązowej. Oczy szeroko rozstawione, dosyć duże mogą być koloru ochry, orzecha lub ciemnobrązowe. Różnica ta będzie również uwarunkowana jego umaszczeniem.
Szyja tych psów jest mocna i dobrze umięśniona, owalna w przekroju bez śladu podgardla. Tułów zwarty i mocny. Jego długość powinna być równa wysokości w kłębie. Grzbiet prosty i bardzo dobrze umięśniony, zakończony ogonem porośniętym twardym i wełnistym włosem.
Lagotto Romagnolo posiada wełnistą i dosyć twardą w dotyku sierść, która jest skręcona w ciasne pierścionki z widocznym podszerstkiem. Ogólnie jednolicie skręcona, poza głową, gdzie jest nieco mniej zwarta. Jest ona tam nieco dłuższa, ale nie na tyle żeby zakrywała oczy. Zarówno włos okrywowy, jak i podszerstek są nieprzemakalne. Umaszczenie tych psów może mieć kilka wariantów. Psy te mogą mieć barwę jednolicie brudno białą, białą w pomarańczowe lub czekoladowe łaty, czekoladową przesianą lub w różnych odcieniach z białym lub bez, ewentualnie pomarańczową z białym lub bez. Niektóre psy posiadają jasno lub ciemnobrązową maskę.
Idealna wysokość w kłębie Lagotto Romagnolo to 43-48 cm dla psów i 41-46 cm dla suk. Waga odpowiednio 13-16 kg dla samców i 11-14 kg dla suk.
Charakter
Lagotto Romagnolo to psy bardzo inteligentne i przywiązujące się do swojej ludzkiej rodziny. Przy tym są niesamowicie wrażliwe. Wymagają od opiekuna spokoju i pozytywnego podejścia. W szkoleniu należy stosować wyłącznie metody pozytywnego wzmocnienia. Stosowanie metod awersyjnych może przynieść wiele szkody i wywołać frustrację i problemy behawioralne. Przy zastosowaniu metod pozytywnych uczą się łatwo i wyjątkowo szybko. Przy tym są wyjątkowo chętne do współpracy ze swoim opiekunem. Warto nadmienić, że czasem potrafią być bardzo uparte, ale przy odpowiednim szkoleniu i socjalizacji jest to tylko dodatek, sprawiający, że życie z nimi staje się ciekawsze.
Psom tym na pewno należy poświęcić wiele czasu i energii, ale warto, bo efektem będzie wspaniały, wierny i kochający pies, który zawsze będzie chciał uszczęśliwić swojego właściciela. Wymagają one dawki stymulacji zarówno fizycznej jak i psychicznej na spacerach. Aktywny spacer powinien zawierać zabawy węchowe i elementy szkolenia. Są to psy, które w większości bardzo lubią wodę, więc można to wykorzystać jako formę aktywności.
Pomimo tego, że obecnie oprócz poszukiwania trufli stają się one głównie rodzinnymi psami towarzyszącymi, trzeba pamiętać, że wywodzą się z psów myśliwskich. Niektóre ogniwa łańcucha łowieckiego są stopniowo wygaszane, jednak ciągle istnieją i warto je wykorzystać w zabawie z szarpakiem lub w sportach. Ze względu na wyjątkowo czuły nos Lagotto Romagnolo, świetnym pomysłem na aktywność będzie nosework lub mantrailing.
W stosunku do obcych nie są zbyt wylewne, bacznie obserwują okolicę i w razie pojawienia się nieznanej osoby będą ostrzegać swojego właściciela szczekając. Jest to zachowanie jak najbardziej prawidłowe i nie należy go tłumić.
Zdrowie
Psy rasy Lagotto Romagnolo żyją przeciętnie od 12 do 16 lat lub dłużej, jeśli są dobrze pielęgnowane i utrzymywane w dobrym stanie zdrowia. Istnieje oczywiście wiele innych czynników takich jak genetyka, dieta, styl życia i opieka weterynaryjna, które mogą wpłynąć na długość życia Lagotto. Mimo, że są to relatywnie zdrowe psy, istnieją schorzenia, do których są predysponowane nieco częściej niż na pozostałe. Niektóre z najczęstszych problemów zdrowotnych, które mogą dotyczyć psów tej rasy to:
Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych: choroba ta polega na nieprawidłowym ułożeniu stawów, co może prowadzić do bólu, sztywności i ograniczonej ruchomości.
Młodzieńcza padaczka Lagotto (JE): choroba neurologiczna, która często pojawia się u psów pomiędzy 6 miesiącem a 3 rokiem życia. Objawy młodzieńczej padaczki Lagotto obejmują napady padaczkowe, drgawki, utratę przytomności, problemy z koordynacją ruchową i inne symptomy neurologiczne.
Choroba spichrzeniowa Lagotto (ang. Lagotto Storage Disease, LSD): spowodowana brakiem enzymu, który jest niezbędny do prawidłowego metabolizowania pewnych związków chemicznych w organizmie psa. W wyniku tego związki te gromadzą się w różnych tkankach, w tym w mózgu, co prowadzi do uszkodzenia układu nerwowego.
Alopecja Lagotto: choroba skóry, która dotyka psów rasy Lagotto Romagnolo. Choroba ta objawia się utratą sierści i łysieniem w różnych miejscach na ciele psa, najczęściej na pysku, uszach, łapach i ogonie.
Problemy z oczami: Lagotto Romagnolo może być podatny na choroby oczu, takie jak postępująca atrofia siatkówki i zaćma.
Jak w przypadku każdego psa, ważna jest profilaktyka leczenia. Warto więc wykonać badania radiologiczne stawów oraz badania genetyczne w kierunku wykrycia JE, LSD, NAD, HUU. Aby zachować psa w dobrej kondycji warto przynajmniej raz w roku kontrolować stan jego zdrowia, żeby wykluczyć lub ewentualnie podjąć leczenie chorób na wczesnym etapie ich rozwoju. W tym celu trzeba wykonywać okresowo badania krwi i moczu w gabinetach weterynaryjnych.
Opieka i pielęgnacja
Patrząc na wygląd Lagotto Romagnolo nikt raczej nie zdziwi się, że podstawowa pielęgnacja będzie dotyczyła głównie utrzymania w odpowiedniej kondycji bujnej i poskręcanej sierści, która niewątpliwie jest wielką ozdobą tych psów. Sierść ta musi być regularnie strzyżona, gdyż w przeciwnym wypadku ma ona tendencję do spilśniania w miarę rośnięcia. Powinna być ona również czesana systematycznie, jednak trzeba pamiętać, że zbyt częste czesanie może mieć niekorzystny wpływ na tworzenie się charakterystycznych i naturalnych loków. Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym dla tych psów jest również usuwanie włosów z uszu. Zaniedbanie tych zabiegów może czasem prowadzić do zapalenia ucha.
Standardowo jak w przypadku wszystkich psów, czasem może okazać się niezbędne przycięcie zbyt długich pazurków. Warto również od szczeniaka przyzwyczaić psa do czyszczenia zębów. W przypadku mocnego ubrudzenia w większości przypadków nie powinno być problemu z wykapaniem Lagotto, gdyż w większości bardzo lubią one wodę. Trafiają się jednak, choć rzadko, również przedstawiciele tej rasy, dla których kąpiel nie będzie wcale najszczęśliwszym wydarzeniem.
Żywienie
Żywienie psów rasy Lagotto Romagnolo jest ważnym elementem dbania o ich zdrowie i dobre samopoczucie. Ich dieta powinna być opracowana dla małych i średnich ras o średnich lub dużych potrzebach ruchowych i energetycznych.
Nie są to wymagające psy, jeśli chodzi o sposób odżywiania. Będą świetnie tolerowały posiłki oparte o dietę BARF, a jeśli odstrasza Was podawanie psu surowego mięsa, możecie śmiało wypróbować gotowaną odmianę BARF. Jeśli zdecydujecie się na mokrą lub suchą karmę, upewnijcie się, że zawiera ona dużą ilość dobrej jakości białka. Ważne jest, aby unikać karmy o niskiej jakości i słabej wartości odżywczej, a także nadmiernego podawania przysmaków i pożywek. Mogą one prowadzić do nadwagi i problemów z trawieniem.
Psy te zdecydowanie warto szkolić i trenować, jednak jeśli nagrodą za szkolenie są przysmaki, to trzeba pamiętać, żeby wliczyć je do całodziennego bilansu kalorycznego. Warto też zwrócić uwagę, czy pies nie ma problemów z alergią pokarmową.
Zachęcamy też do dzielenia posiłków na trzy części w ciągu dnia. Pozwoli to zminimalizować ryzyko skrętu żołądka, który może prowadzić nawet do śmierci psa. Oczywiście również bardzo ważna jest dostępność chłodnej, czystej wody w każdym momencie.
Interakcja z dziećmi i zwierzętami
Lagotto Romagnolo potrafią świetnie dogadać się z najmłodszymi członkami rodziny. Są cierpliwe i spokojne, mogą również stać się świetnym towarzyszem do zabawy dla dzieci. Trzeba jednak pilnować, aby ta zabawa przebiegała w sposób prawidłowy zarówno dla dziecka jak i psa. Dlatego warto edukować dzieci, czego pies nie lubi a co sprawia mu przyjemność. W ten sposób zarówno dziecko jak i pies może wiele zyskać.
Odpowiednia socjalizacja szczeniaka Lagotto będzie też kluczowa do tego, aby dogadał się z innymi zwierzętami domowymi. Z reguły nie ma żadnych przeszkód, aby oprócz tego psa w domu były również inne zwierzęta. Trzeba jedynie nadzorować, aby ich relacje były budowane w prawidłowy sposób.
