Jak nauczyć psa komendy „czekaj” – wstęp do samokontroli
Jeśli chcesz nauczyć szczeniaka cierpliwości, udoskonalić samokontrolę u psa dorosłego i pomóc mu opanować emocje warto nauczyć psiego przyjaciela komendy „czekaj” i wprowadzić ją do wspólnej zabawy, czynności domowych i spacerów. Zapraszam do lektury!
Znaczenie komendy „czekaj”
Komenda „czekaj” jest wstępem do nauki samokontroli i cennej psiej cierpliwości. Nie ma ona nic wspólnego z obaloną teorią dominacji i pokazania psu „kto tu rządzi”, lecz szlifowaniem cierpliwości, która może się przydać psu i opiekunowi w ich wspólnym, codziennym życiu. Inne komendy uczące psa samokontroli to przykładowo: „zostaw”, „stop”, „nie”. Komenda „czekaj” uczy psa opanowania emocji i zachowania spokoju. Umiejętność czekania poprawi również psie bezpieczeństwo w wielu życiowych sytuacjach przykładowo podczas wyskakiwania z samochodu, wychodzenia z klatki schodowej.
Jakie zastosowanie ma komenda „czekaj”
Komenda „czekaj” może mieć wiele znaczeń i zastosowań. Jej znaczenie i cel są jednak tożsame a mianowicie umiejętność powstrzymania się psa od czynności, którą w danej chwili wykonuje, bądź zamierza wykonać. Oto przykładowe zastosowania komendy „czekaj”:
Cierpliwość podczas jedzenia
Warto nauczyć naszego psa cierpliwego czekania na miskę z jedzeniem. Dzięki komendzie „czekaj’ nasz pies nie będzie wspinał się na blat, nie potrąci gorącego garnka na kuchence, ani skakał po nas podczas przygotowywania posiłku. Będzie on w stanie poczekać spokojnie na rozpoczęcie jedzenia i delektowanie się posiłkiem.
Źródło: Peakpc.com
Spokój podczas zakładania szelek, odplątywania smyczy
Spokój i grzeczne stanie podczas ubierania psu szelek, obroży bądź odplątywania psich łapek ze smyczy podczas spaceru, bądź zawiązywania naszych sznurówek są naprawdę bezcenne!
„Komenda czekaj” przydatna podczas prawidłowej zabawy
Prawidłowa zabawa z opiekunem to świetny sposób na wspólne spędzanie czasu, budowanie relacji i więzi. Jej podstawą są jednak pewne reguły, które pozwalają na prawidłowe zaspokojenie psich potrzeb wynikających z łańcucha łowieckiego, nie „nakręcanie psa”, kontrolowanie psich reakcji i czasu trwania zabawy. Komenda „czekaj” w prawidłowej zabawie uczy naszego psa kontrolowania emocji, ekscytacji, opanowania. Zapobiega też niekontrolowanemu skakaniu po opiekunie oraz wyrywaniu zabawki. W zabawie pomocne będą również komendy: „puść”, „moje”, „dość”, „koniec”.
Bezpieczeństwo podczas wyskakiwania z samochodu, wychodzenia z klatki schodowej, domu
Opanowana komenda „czekaj” zapewnia naszemu psu bezpieczeństwo w wielu sytuacjach dnia codziennego. Gdy wydamy psu komendę „czekaj” nasz pies nie wyskoczy na ulicę zaraz po otworzeniu drzwi samochodu, ani nie wybiegnie jak szalony z klatki schodowej wpadając na przerażonego sąsiada bądź innego psa. Poczeka aż sprawdzimy czy za rogiem nie czai się niebezpieczeństwo, jest „wolna droga”, bądź nie nadjeżdża inny samochód.
Źródło: Charles Roth – Pexel.com
Kontrola na spacerze
Czekanie na spacerze to bardzo ważna umiejętność. Pomaga opanować psie emocje i wskazać psu właściwe zachowanie, gdy nadbiegają dzieci, zbliża się rower, inny pojazd. To mały krok w nauce „psiej samokontroli” i właściwych wyborów i prawidłowych reakcji. Wprowadzona szczeniakowi komenda „czekaj’ na spacerze pozwoli mu „oswoić” otaczający go świat, opanować własne emocje i ekscytację i nauczy ważnej samokontroli, która pomoże mu podczas całego życia.
O czym pamiętać przy nauce komendy „czekaj”
Najważniejsze, aby podczas nauki być cierpliwym i wybrać czas, gdy nas pies jest spokojny, zrelaksowany i chętny do działania. Pamiętajmy, że nasz spokój udziela się naszym „psim barometrom emocji”. Sesje treningowe muszą być krótkie, zawsze kończmy trening sukcesem i nagradzajmy. Gdy wydajemy komendę „czekaj” nie powtarzajmy jej psu kilka razy „czekaj, czekaj, czekaj”. Pozwólmy mu na zastanowienie i zrozumienie o co nam chodzi. Zawsze po komendzie czekaj musi być komenda „zwalniająca” przykładowo „ok”, która informuje psa, że może iść dalej, zmienić pozycję, którą akurat przyjmuje, wyskoczyć z samochodu lub zacząć posiłek.
Często podczas stosowania komendy „czekaj” wykorzystywane są komendy pomocnicze, przykładowo „siad”. Kładąc psu miskę z jedzeniem możemy od razu wydać komendę „czekaj”, bądź na przykład „siad”, następnie „czekaj” i oczywiście zwolnić psa komendą „ok”, aby rozpoczął swój posiłek. Pamiętajmy również, aby naukę rozpocząć w miejscu spokojnym, gdzie nie ma rozproszeń, utrudnień co ułatwi psu zadanie. Rozproszenia podczas nauki dodajemy, gdy komenda w „domowych warunkach” jest przez psa świetnie zrozumiana i wykonywana.
Nauka komendy „czekaj” – przykładowe sytuacje
Zasady nauki komendy „czekaj” są takie same w różnych sytuacjach. Oto kilka przykładów i sytuacji:
Nauka wychodzenia z klatki schodowej, domu
Nauka „czekania” przy drzwiach jest bardzo ważnym elementem psiego bezpieczeństwa i tak jak pisałam nie ma ona na celu pokazania psu, że opiekun jest ważniejszy więc wychodzi pierwszy. Od czego zatem zacząć? Stojąc z psem przy drzwiach wyjściowych wydajemy psu komendę „czekaj” i otwieramy drzwi na kilka centymetrów. Gdy nasz pies wpycha swój nos w drzwi, za wszelką cenę, próbuje wyjść na zewnątrz spokojnie zamykamy drzwi i czekamy chwilę aż trochę uspokoi swoje emocje. Po chwili znowu wydajemy komendę „czekaj” i bardzo delikatnie uchylamy drzwi. Powtarzamy czynność tyle razy ile potrzebne będzie naszemu psu, aby zrozumiał czego o niego oczekujemy.
Źródło: WOLFART – Pexels.com
Oczywiście nie chodzi o to ,aby spędzić godzinę przy drzwiach wyjściowych, gdyż osiągniemy jedynie odwrotny cel – frustrację psa, zniecierpliwienie. Ćwiczmy tą umiejętność kilka razy ale systematycznie wychodząc na spacery w ciągu dnia. Możemy też delikatnie przytrzymać psa na smyczy uniemożliwiać mu wyjście. Nie szarpiemy psa, nie krzyczymy, komendę wydajemy spokojnie ale wyraźnie. Chcemy, aby to nasz pies świadomie zrezygnował z „taranowania” drzwi wyjściowych a nie był powstrzymywany smyczą. Początkowo psim sukcesem będzie „mała” rezygnacja i spojrzenie na opiekuna. Gdy uda się psu uspokoić, zatrzymać, cofnąć, choć trochę zrezygnować nagródźmy psa komendą zwalniającą „ok” i wyjdźmy spokojnie na zewnątrz. Komenda zwalniająca i nasza pochwała to dla niego wspaniałe nagrody. Nagrodzenie psa za cierpliwość smakołykiem też będzie poprawne i może wzmocnić prawidłowe zachowanie.
Nauka opuszczania samochodu
Na tych samych zasadach uczymy naszego psa wyskakiwania z samochodu. Komendę „czekaj” można głośno wypowiedzieć zanim otworzymy drzwi samochodu, bądź w momencie odpinania psa od psiego pasa bezpieczeństwa bądź otwierania klatki transportowej. W tej sytuacji również liczy się nasza cierpliwość i systematyczność. Nie zapominajmy o komendzie zwalniającej, która musi być wyraźnym sygnałem dla psa, że może opuścić pojazd.
Nauka cierpliwości w zabawie
Zanim rozpoczniemy zabawę z psem jego ulubionym sznurkiem, piłką, szarpakiem weźmy zabawkę w ręce i wydajmy komendę „czekaj”. Jeśli pies ma problem z opanowaniem ekscytacji po wydaniu komendy zasłońmy mu druga ręką dostęp do zabawki. Pies otrzyma dostęp do zabawki w momencie, gdy będzie spokojny, zrezygnuje z chęci zabrania jej nam. W tej sytuacji komendą zwalniającą może być przykładowo „łap” i rozpoczęcie zabawy. Czekaj wykorzystujemy, gdy chcemy zrobić przerwę w zabawie, uspokoić psie emocje. Nie zapomnijmy również nauczyć psa komend: „koniec – dość”, „moje”.
Komenda „czekaj” – generalizacja i rozproszenia
We wszystkich opisanych oraz innych sytuacjach ważne, aby stopniowo utrudniać psu zadanie i naukę cierpliwości i samokontroli. W przypadku wychodzenia przez drzwi stopniowo otwieramy drzwi, wydłużamy czas ich otwarcia, naszą odległość od psa. Podobnie w zabawie, gdy nasz pies respektuje komendę czekaj, gdy zabawka jest w naszej dłoni kładziemy ją na ziemi i wydajemy komendę, oddalmy się od psa. Pracując ze szczeniakiem bardzo powoli wprowadzamy mu „utrudnienia”, początkowo trenujemy w domu, potem na zewnątrz, gdy nie ma żadnych bodźców. Zadanie i trening musi być dostosowany do psich możliwości. Z czasem generalizujemy i trenujemy komendę w różnych sytuacjach, w trudniejszym miejscach, na zewnątrz, na spacerach i wprowadzamy rozproszenia.
Super zabawy, systematyczności i ludzkiej cierpliwości w nauce cierpliwości psiej.
