„Gra w wiaderko” – „The Bucket Game” kooperacyjna gra dająca psu siłę!
Jeśli interesujecie się treningiem kooperacyjnym – medycznym i chcielibyście przyzwyczaić Waszego psiego przyjaciela do zabiegów pielęgnacyjnych i medycznych w treningu opartym na dialogu, zaufaniu i komunikacji zapraszam do zabawy „Gra w wiaderko”.
Czym jest trening kooperacyjny – medyczny?
Trening kooperacyjny – medyczny pomaga psiakom przyzwyczaić się do niezbędnych zabiegów pielęgnacyjnych i medycznych na zasadzie współpracy i komunikacji z opiekunem. Podstawowe zasady to akceptacja psiego „nie”, cierpliwość opiekuna, obserwacja psiego języka komunikacji, budowanie zaufania i poczucia psiej sprawczości. Założenia treningu opisane są w artykule poniżej:
Na czym polega „Gra w wiaderko”?
„Gra w wiaderko” to zabawa kooperacyjna wprowadzona przez Chiraga Patela eksperta w zakresie szkolenia i komunikacji psów. „Gra w wiaderko” nazywana jest również „grą wyboru” – „The Game of Choice”, gdyż wybór, zgoda i akceptacja czynności wykonywanej przez opiekuna leży zawsze po stronie psa.
Jakie zalety ma „Gra w wiaderko”?
„Gra w wiaderko” to zabawa, która buduje zaufanie psa do swojego opiekuna. Chirag Patel wyjaśnia, że zabawa ta wzmacnia psa a nie obezwładnia dzięki wykorzystaniu decyzyjności psa i braku jakiejkolwiek presji opiekuna. Pies wskazuje opiekunowi czy i kiedy jest gotowy do rozpoczęcia czynności pielęgnacyjnej. Nasz przyjaciel pokazuje swoją mową ciała gotowość do dalszej współpracy, decyduje o zaprzestaniu czynności i o przerwach na odpoczynek. Zabawa jest wspaniałym treningiem behawioralnym, buduje psią pewność siebie, sprawczość, redukuje fobie, lęki i stres podczas wykonywania czynności pielęgnacyjnych i medycznych. Gotowi? Zaczynamy!
„Gra w wiaderko” co będzie nam potrzebne?
Do zabawy potrzebujemy:
- zrelaksowany, wyspany, wypoczęty i gotowy do treningu pies
- dużo cierpliwości i uważności potrzebnej do obserwacji psich komunikatów
- wiaderko bądź inny pojemnik na wyjątkowe smakołyki
- ulubione psie smakołyki
- mata treningowa lub kocyk, ręcznik, który będziemy wykorzystywać podczas treningu kooperacyjnego
- miska z wodą (w każdej chwili pies może odejść i napić się)
- spokojne, bezpieczne, pozbawione rozproszeń miejsce w domu
„Gra w wiaderko” etapy zabawy
Etap pierwszy: „Wzmacniamy wiaderko”
Wkładamy ulubione smakołyki psa do wiaderka i kładziemy wiaderko przed kocykiem treningowym, na którym siedzi lub leży nasz pies. Pozycja psa zależna jest od czynności pielęgnacyjnej, do której chcemy naszego psa przyzwyczaić. Dziś przykładowo uczymy psa spokojnego, bezstresowego czyszczenia i kontroli uszu. Nagradzamy naszego psa za patrzenie i zainteresowanie wiaderkiem. Wydajemy nagrody psu za każde spojrzenie na wiaderko i koncentrację na nim. Piesek nie wyjada jednak sam nagród z wiaderka. Najważniejsza zasada zabawy polega na pozostawienie decyzji psu. Nie potrząsamy wiadrem, nie podstawiamy wiaderka tuż przed psim noskiem i w żaden inny sposób nie „przymuszamy” psa. Gdy nagrody będą atrakcyjne a pies chętny do zabawy zainteresowanie z pewnością się pojawi a my je nagradzamy. Jeśli pracujemy z psem metodą klikerową zaznaczamy moment zainteresowania psa wiaderkiem klikerem, chwalimy psa i wydajemy smakołyk. Wystarczy również pochwała słowna „tak”, „super”. Nie spieszmy się, dobrze „wzmocnione wiaderko” to połowa sukcesu.
Etap drugi: „Zgoda na dotyk”
Naszym celem jest stopniowe przyzwyczajenie psa do dotyku w okolicach uszu i w efekcie uzyskanie jego zgodny na zabieg ich czyszczenia bądź kontroli. Rozpoczynamy jak w etapie pierwszym na zainteresowaniu psa wiaderkiem ze smakołykami. Następnie stopniowo i powoli zbliżamy naszą dłoń do psa, głowy psa obserwując jego mowę ciała. Jeśli nasz pies „zrywa” zainteresowanie wiaderkiem jest to jego wyraźne „nie” wycofujemy naszą dłoń. Psie „nie” to również spojrzenie na rękę, odsunięcie głowy, wyrażenie obawy i niepokoju w każdy inny sposób. Kontynuujemy zbliżanie dłoni tylko i wyłącznie wtedy, gdy pies wyraźnie wyrazi zgodę na dalszy trening patrząc na wiaderko, wskazując ruchem łapy w kierunku wiaderka, czasem targetując (dotykając) nosem wiaderka.
Naszym zadaniem jest baczna obserwacja psa, jego sygnałów i nierobienie nic wbrew jego woli. Jeśli pies pokaże nam, że nie chce kontynuować, trening jest dla niego za trudny nagradzamy psa poprzez zgodę na odejście i kończymy trening. Nie zapomnijmy odrzucić psu smakołyka. Szanując psie „nie” wzmacniamy psie zaufanie i wzmacniamy jego decyzyjność. W ten sposób nasz pies będzie wiedział, że to do niego należy decyzja w kwestii treningu i przestanie się go bać a z czasem zacznie wyrażać zgodę na coraz więcej. Gdy nasz pies wyraża zgodę na zbliżenie dłoni do głowy, ucha, delikatne odwinięcie małżowiny przechodzimy do kolejnego etapu.
Etap trzeci: „Oswajamy narzędzia pielęgnacyjne”
W tym etapie pytamy psa o zgodę na zbliżenie do psiego ucha wacika do przemywania i oczyszczania ucha. Każdy pies jest inny, potrzebuje odmiennej ilości czasu na oswojenie się z „narzędziami” pielęgnacyjnymi, wacikiem, szczotką, cążkami do obcinania paznokci. Zasada jest taka sama- kontynuujemy tylko, gdy pies nam na to pozwala koncentrując się na wiaderku. Pies wyraża zgodę? Bawimy się dalej!
Etap czwarty: „Psia zgoda na zabieg”
W tym etapie bardzo stopniowo oczyszczamy uszko psa obserwując jego mowę ciała i upewniając się, że nasz pies mówi „tak” dzięki koncentracji na naszym magicznym wiaderku. Jeśli na końcowym etapie nasz pies powie „nie” uszanujmy jego decyzje, zakończmy trening na dany dzień. Następnym razem zacznijmy od etapu trzeciego.
Nagroda dla opiekuna – psie zaufanie
Zabawa kooperacyjna „Gra w wiaderko” jest na pewno czasochłonna i wymaga od nas ogromnej cierpliwości. Pomaga ona jednak zbudować ogromne zaufanie psa do swojego opiekuna. Myślę, że psie zaufanie największa nagroda jaka możemy otrzymać od naszego psa. Powodzenia i sukcesów w zabawie!
