Amerykański Staffordshire Terrier
Amerykańskie Staffordshire Terriery zwane skrótowo Amstaffami to psy, które uważane są za jedne z najbardziej agresywnych. Jest to jednak opinia bardzo krzywdząca i wynikająca z nieznajomości charakteru tego psa. Sprawdźmy więc jaki naprawdę jest Amstaff.
Historia
Aby zrozumieć początki Amerykańskiego Staffordshire Terriera musimy cofnąć się do XVIII i XIX wiecznej Anglii, gdzie jedną z ulubionych rozrywek ludzi były walki psów. Psy walczyły tam z bykami, niedźwiedziami i same ze sobą. Walki te zostały oficjalnie zakazane w 1835 roku, jednak dalej odbywały się mimo ostrych kar. Aby nadać psom zwinność skrzyżowano ze sobą buldoga z terierem, tworząc rasę energiczną, zwinną, stworzoną do walk z innymi zwierzętami a jednocześnie przyjazną człowiekowi. Zgodnie z przyjętą strategią rozwoju rasy, każdy pies tej rasy, któremu zdarzyło się ugryźć człowieka – i niezależnie od tego w jakich okolicznościach to nastąpiło – był natychmiast usypiany.
W przeciągu kilkudziesięciu lat psy te przedostały się przez Atlantyk do Stanów Zjednoczonych, gdzie w dalszym ciągu były używane do walk psów. Ich ostry charakter i lojalna człowiekowi postawa sprawiły, że trafiły one na pogranicze, gdzie używane były do pomocy w hodowli bydła oraz jako psy stróżujące. Stawały się tam one coraz bardziej popularną rasą. Ich sympatycy podjęli kroki aby zarejestrować je jako oficjalną rasę American Kennel Club. Jednak zarząd AKC nie chciał być kojarzony z walkami psów więc pod koniec XIX wieku entuzjastom Pitbulli odmówiono rejestracji rasy.
Tymczasem w Wielkiej Brytanii z początkowo wspólnej linii buldoga i teriera wyłoniły się dwie oddzielne rasy: Bulterier, który zostawił za sobą agresywną przeszłość oraz Staffordshire Bull Terrier, w dalszym ciągu używany do nielegalnych walk psów. Staffordshire Bull Terrier również w Wielkiej Brytanii początkowo miał problemy z zarejestrowaniem go jako oficjalnej rasy. Dopiero w 1935 roku po długich zabiegach jego entuzjastów został on zarejestrowany i uznany w Związku Kynologicznym.
Utorowało to drogę do uznania go również w Stanach Zjednoczonych co stało się w czerwcu 1936 roku po zapewnieniu hodowców, że podejmą środki aby ich psy nie były używane do walk. 6 października 1936 roku rasa American Staffordshire Terrier została uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną.
Nie było jednak jednomyślności co do oficjalnej nazwy tej rasy. Początkowo rozważana była nazwa Amerykański Bull Terrier oraz Yankee Terrier. Przez długi czas oficjalną nazwą był Staffordshire Terrier. Nazwa ta utrzymała się aż do 1972 roku, gdy AKC zdecydowało się aby zdecydowanie rozróżnić Staffordshire Terriera od Staffordshire Bull Terriera i nadano mu nazwę Amerykańskiego Staffordshire Terriera, którą nosi on dumnie do dzisiaj.
Źródło: Myriams-Fotos – Pixabay
Źródło: Yvonne Lüneburger from Pixabay
Wzorzec rasy
Amstaffy powinny sprawiać wrażenie wyjątkowo silnego. Są proporcjonalnie zbudowane, dobrze umięśnione, a przy tym eleganckie i zwinne. Powinny żywo reagować na otoczenie i posiadać bardzo dużą odwagę.
Głowa Amerykańskiego Staffordshire Terriera powinna być średniej długości z szeroką mózgoczaszką. Wargi przylegające i nie obwisłe. Amstaff powinien posiadać dobrze zarysowaną szczękę i żuchwę o mocnej sile chwytu. Policzki muszą mieć uwydatnione umięśnienie. Oczy ciemne, okrągłe, głęboko osadzone i szeroko rozstawione.
Uszy Amerykańskich Staffordshire Terrierów muszą być wysoko osadzone. Preferowane są uszy nie przycięte, które powinny być krótkie, w kształcie płatka róży lub pół-uniesione.
Szyja Amstaffa jest mocna, lekko łukowato wygięta, zwężająca się stopniowo ku głowie.
Amerykańskie Staffordshire Terriery powinny mieć krótki grzbiet, lekko opadający od kłębu do zadu. Klatka piersiowa jest głęboka, szeroka i długa z dobrze wysklepionymi żebrami. Ogon krótki w porównaniu z rozmiarem psa, nisko osadzony. Nie jest zakręcony ani noszony powyżej linii grzbietu.
Kończyny przednie są proste o mocnych kościach, szeroko rozstawione. Kończyny tylne mocne umięśnione. Stawy skokowe są umiejscowione nisko. Łapy Amstaffa są średniej wielkości i posiadają dobrze wysklepione zwarte palce.
Włos jest krótki, przylegający i twardy w dotyku. Każda maść Amstaffa jednolita lub łaciata jest dopuszczalna. Niepożądana jest jednak czarna podpalana i czekoladowo biała, jeśli biel obejmuje ponad 80% powierzchni ciała.
Idealna wysokość w kłębie samca wynosi około 46 – 48 cm a suki: 43 – 46 cm. Masa powinna być proporcjonalna w stosunku do wzrostu.
Charakter
Amerykańskie Staffordshire Terriery pomimo swojej kiepskiej u nas reputacji, są dobrymi psami rodzinnymi, które uwielbiają towarzystwo ludzi. Są bardzo energiczne, lubią spacery. Ich niekorzystna reputacja jest prawdopodobnie spowodowana muskularną budową i kojarzeniu ich z agresywnymi Pit Bullami. Tymczasem pomimo reputacji psów stróżujących potrafią przywitać nieznajomego tak czule jakby znały go od dawna. Uważa się, że świetnie potrafią odczytywać charakter i intencje ludzi.
Amerykańskie Staffordshire Terriery są bardzo energiczne i lubią ciągnąć, kopać w ziemi żuć i szczekać jeśli są znudzone. Powinny one być od szczeniaka uczone posłuszeństwa względem swojego opiekuna. Opiekun Amstaffa powinien być pewny siebie, asertywny i powinien być w stanie poradzić sobie z tym psem na smyczy, wyznaczyć mu granice i zapewnić odpowiednią stymulację psychiczną i fizyczną.
Amstaffy wymagają również od wczesnego wieku socjalizacji z ludźmi i innymi zwierzętami. Brak socjalizacji może spowodować konfrontację z innymi psami. Amerykańskie Staffordshire Terriery świetnie radzą sobie z treningiem, są bardzo inteligentne. Wymagają one zajęcia i szkolenia, dlatego będą świetnymi psami do pracy węchowej, agility czy jako towarzysze do biegania.
Źródło: 4924546 – Pixabay
Źródło: Martin Petrů – Pixabay
Zdrowie
Amerykańskie Staffordshire Terriery są generalnie bardzo zdrową rasą, jednak jak każda inna rasa wymagają kontroli weterynaryjnej obejmującej podstawowe badania kliniczne. Zazwyczaj dożywają one 12-14 lat należy zwrócić jednak uwagę na kilka problemów zdrowotnych, do których jest on predysponowany. Poniżej znajdziecie listę chorób, na które są one najbardziej poddatne.
Choroby autoimmunologiczne
Choroby autoimmunologiczne to schorzenia mające źródło w niewłaściwym funkcjonowaniu układu immunologicznego. W procesie tym układ organizmu zaczyna atakować własne komórki i tkanki. Czasami to schorzenie dotyczy konkretnego organu, a czasem całego organizmu. Uważa się, że choroby autoimmunologiczne są powiązane z genetyczną predyspozycją do zachorowania. Ataki mogą również wystąpić po urazie, stresie, w trakcie dojrzewania płciowego i po podaniu leków.
Choroby serca
U Amerykańskich Staffordshire Terrierów zaobserwowano kilka postaci potencjalnie dziedzicznych chorób serca. Należą do nich:
- podzastawkowe zwężenie aorty,
- zwężenie zastawki płucnej,
- dysplazja zastawki mitralnej
Niepokoić mogą nas takie objawy jak szybkie męczenie się nawet po lekkim wysiłku, niechęć do ruchu, chudnięcie, kaszel, wodobrzusze. W przypadku zaobserwowania tych objawów powinniśmy zgłosić się do weterynarza celem przeprowadzenia diagnozy specjalistycznej. Zaleca się, aby psy hodowlane zostały przebadane przez kardiologa za pomocą echokardiografii.
Niedoczynność tarczycy
Niedoczynność tarczycy to zaburzenie hormonalne często spotykane zaburzenie, które najczęściej pojawia się u starszych psów, około 5-6 roku życia, aczkolwiek może pojawić się także wcześniej. Najczęstszymi objawami niedoczynności tarczycy mogą być: ospałość, zwiększenie masy ciała (mimo pobierania takiej samej ilości pokarmu), niechęć do ruchu i zabawy, szukanie cieplejszych miejsc do spania, zapalenia skóry.
W przypadku ich zaobserwowania należy udać się do lekarza weterynarii, który prawdopodobnie zleci badanie krwi oraz w przypadku potwierdzenia niedoczynności tarczycy zaleci podawanie hormonów tarczycowych. Pies prawdopodobnie będzie je musiał mieć podawane do końca życia.
Ataksja móżdżkowa
Ataksja to stan, który wpływa na układ nerwowy, powodując brak koordynacji. W przypadku ataksji móżdżkowej pies nie jest w stanie kontrolować tempa i długości stawianych kroków. Często wygląda to tak, jakby pies robił o wiele za duże kroki przypominające wchodzenie po schodach. Do jej najczęstszych objawów należą:
- Osłabienie
- Nieskoordynowany chód
- Trudności ze wstawaniem
- Letarg
- Nieprawidłowe ruchy oczu
- Brak apetytu
- Przechylenie głowy na bok
- Wymioty
- Zmiana stanu psychicznego
Przyczyny ataksji u psów mogą być bardzo różne, od toksyczności i leków, niedoborów żywieniowych i chorób metabolicznych, po wady wrodzone lub choroby rdzenia kręgowego.
Opieka
U Amerykańskich Staffordshire Terrierów należy zwrócić uwagę na zęby i czyścić je regularnie co najmniej raz w tygodniu aby zapobiec rozwojowi drobnoustrojów. Jeśli nie są one w stanie zedrzeć sobie w naturalny sposób paznokci, powinny być one przycinane. Amerykańskie Staffordshire Terriery nie lubią jednak dotykania swoich łap, więc należy przyzwyczajać je do tego od szczeniaka.
Wymagają codziennych spacerów, które nie muszą być specjalnie długie ale powinny zapewnić mu odpowiednią dawkę ćwiczeń, które rozładują jego energię.
Żywienie
Amerykański Staffordshire Terrier powinien otrzymać dietę opracowaną dla średnich i dużych psów o umiarkowanym poziomie energii. Istnieje wiele możliwych form karmienia Amstaffów. Do najpopularniejszych należą: sucha karma, pożywienie naturalne (w tym dieta BARF lub posiłki gotowane). Każda dieta powinna być dostosowana do wieku psa (szczeniaka, dorosłego lub seniora). Niektóre psy mają skłonność do nadwagi, więc należy obserwować zużycie kalorii i wagę swojego psa. Smakołyki mogą być ważną pomocą w treningu, ale podawanie zbyt wielu może powodować otyłość.
Interakcja z dziećmi i zwierzętami domowymi
Pomimo stereotypów, które przedstawiają Amstaffa jako psa groźnego i niebezpiecznego, Amerykański Staffordshire Terrier potrafi być dobrym towarzyszem dla dziecka, jednak ze względu na swoją energię i siłę zalecane jest aby były to dzieci w wieku powyżej 6 lat. Powinien on być jednak stale nadzorowany podczas zabaw z nimi. Wymaga on też od wieku szczenięcego dobrze przeprowadzanej socjalizacji. Jeśli jest ona robiona prawidłowo, Amstaff potrafi być dobrym towarzyszem i rodzinnym psem. Trudniej sprawa wygląda w stosunku do innych zwierząt. Ze względu na swoją historię i walki psów z których wyrósł, może on mieć tendencję do agresywności względem innych zwierząt. Ważne jest, aby określić mu jasno wyznaczone reguły zachowania.
Film o Amerykańskich Staffordshire Terrierach
